Door de speakers schalt een jingle van 3FM. “Indian Summerrrr. Met dit jaar: Blof… Kane… Novastar…en Milow.” Als ik op de website kijk van Indianen Zomer zie ik verder nog Frank Boeijen en Kraak en Smaak.
Gelukkig heeft dit festival een talent podium, maar waar het me vooral om gaat: waarom blijven namen als Blof en Kane publiek trekken? Herkenning staat boven ontdekking. Hoe ongelofelijk zonde en hoe ongelofelijk waardeloos…
Uitzonderingen daar gelaten, er zijn festivals die spannend programmeren, het gros programmeert op veiligheid. ‘Publiekstrekkers’. Bluh! Dit Nederlandse woord tekent de risicoloosheid die programmeurs vandaag de dag etaleren.Het is allemaal zo voorspelbaar.
Waarom deze kritiek? Ten eerste beperkt het de toestroom van nieuw talent. Alleen dit jaar kan De Staat en Kyteman zeggen dat ze zijn doorgebroken. Of dit blijvertjes zijn is ook maar de vraag. De ’talenten’ worden inderdaad op talent-podia neergezet. Vaak vroeg in de programmering wanneer nog geen hond een plekje voor zijn auto heeft kunnen vinden.
Maar ten tweede en veel belangrijker: de muziekliefhebber in Nederland had in zijn muziekleven met veel meer goede (inter)nationale muziek in aanraking kunnen komen als niet telkens de festivals worden volgeboekt met Ilse de Lange, Blof, Di-rect, De Dijk, Van Dik Hout, Anouk of Van Velzen. Die kunnen we allemaal wel een keertje zien in een uitverkocht Gelredome of HMH.
Waar is onze ontdekkingsgeest die ons Hollanders in de 17de eeuw de Gouden Eeuw bezorgde?
3 Comments
Martijn Crama
leuke reactie Riekus. Daarop ingaand:
1. Ik denk dat het niks te maken heeft met ‘bekend geraken met nieuwe muziek’. Iedere festival programmeur doet zijn best daarvoor. De programmeur heeft alleen een andere focus: eerst een paar afgelikte boterhammen van headliners.
2. Het klopt dat er anno nu veel meer informatie voor handen is. Het punt hier is ook niet de informatie-voorziening van de 17de eeuw, maar de handelsgeest. In die tijd nam men risico en was de Nederlander het boegbeeld van ondernemingsdrang.
3. Daar heb je een heel goed punt!
En inderdaad, het is aan de artiest om zich in de kijker te spelen.
Aan de andere kant vraagt het publiek niet om nieuwe namen (anders zou het bepaalde festivals niet opzoeken).
Volgens mij is er een cultuur-omslag nodig binnen Nederland. Maar hoe je dat initieert? Iemand tips? 😉
riekus
mijn eerste ingevingen, in antwoord op je vraag, zijn:
1. overvloed: er zijn zoveel (goede) acts, dat het moeilijk wordt voor Jan & Truus Modaal om bekend te raken met nieuwe, spannende muziek
2. (daarop voortbordurend:) nieuwe manieren om muziek te ontdekken (kleinschalige media, internetradio.) In de 17e eeuw moest je het maar doen met de eerste de beste troubadour die in je dorpje kwam. Je had geen idee van wat er allemaal speelde. Tegenwoordig is er een kleine voorhoede bezig om nieuwe manieren te ontdekken. Die voorhoede is echter niet genoeg om een festivalterrein te vullen
3. conservatisme en ‘veilig spelen’: de acts die jij noemt als terugkerende gasten hebben allemaal een grote naam achter zich staan. Die zijn zonder meer gebaat bij een conservatieve programmering.
tussen 2. en 3. zie ik een mooie kans: als het jan & truus gemakkelijker gemaakt wordt om die spannende acts te leren kennen, worden die acts ook weer interessanter om te boeken.
Mijn 2 centen, kort door de bocht, doch hopelijk waardevol
David
tsja, helemaal mee eens.