In mijn frustratie over de oliedomme strategie van BumaStemra heb ik op Lopend Vuur uiteengezet dat het nu wel heel aantrekkelijk wordt om geen lid te worden van de conservatieve organisatie.

Let op! Deze post stamt uit 2009 en dingen zijn inmiddels veranderd. 
Wil je alsnog meer hierover weten? Check dan deze video opgenomen in 2020

Waarschijnlijk is het velen niet ontgaan. Buma/Stemra heeft haar tarieven bekend gemaakt voor het gebruik van auteursrechtelijk materiaal middels ‘webcasts’ op websites. Dit gaat gepaard met enorm veel commotie. Een zeer relevante vraag voor jou als muzikant gaat worden: wat is je meer waard, je auteursrechten of exposure?

Lopend Vuur zou duizenden euro’s per jaar moeten gaan afstaan als het muzikanten die lid zijn van BumaStemra (BS) op de bank zet voor hun pod- en vodcasts. Lopend Vuur kan en wil dat niet betalen, dus worden muzikanten met een BS-lidmaatschap in hun hemd gezet. Hoe leuk, speciaal of spannend we de artiest ook vinden. Lopend Vuur zal de reinste vorm van discriminatie hanteren geïnitieerd door de BS.

Als startende band of indie-muzikant wordt het nu wel héél erg onaantrekkelijk om je aan te sluiten bij BS. Stel dat je een singeltje hebt wat door regionale radiozenders een paar keer wordt gedraaid, KinkFM doet hetzelfde, je bent een keer op RTV Utrecht en je YouTube filmpje wordt een paar keer geembedded. In het meest gunstigste geval zal je 100 euro van de BS krijgen. Toe maar.

Nee, dan is het verstandiger om je niet aan te melden bij BS. Je loopt die 100 euro per jaar mis van je auteursrechten, maar je kan wel doen en laten met je muziek wat je wilt. Niemand houdt je tegen in je verspreiding op internet. En onderschat de meerwaarde daar niet van. Als voorbeeld: een bedrijf(je) wil jouw muziek gebruiken voor een online filmpje, dan regel je een buy-out, en kunnen zij het filmpje zonder problemen online zetten. Dat levert je meer dan 100 euro op én exposure.

Waar BS nu vooral voor wil incasseren zijn de grote namen. De Anouks en Ilse’s, die spinnen garen bij deze ‘ontwikkeling’. De lagen daaronder (misschien dat een Voicst of een Bertolf nog profijt hebben) absoluut niet. Radiosingels worden niet minder op de radio gedraaid door het internet. Verdiende Blof tien jaar geleden bij wijze van spreken 50.000 euro aan auteursrechten, zal dat door internet en webcasts niet zijn teruggelopen.

Voer voor discussie zijn de mazen in het net. Want wat is nou een ‘webcast’? De BS rept over bron- en doelsites. Wat zijn daar hun definities van? Zie hier uitgebreide en getergde reacties op Marketingfacts over deze uiterst vage termen.

Maar losstaand van wat dat nou precies is, webcasten, bron- of doelsites, wie maakt er nou geen gebruik van embedded-players op zijn website? En welke zot gaat nou dik 500 euro daarvoor betalen? En stel dat ik het waard vindt om die 500 euro te betalen, weet ik niet eens zeker of het geld wel bij de juiste persoon terecht komt! Kortom, onzin, waardeloos en krankzinnig.

Conclusie: de muzikant zonder BS-lidmaatschap wordt met deze regeling een stuk interessanter. BS-vrije muziek wordt voor online muziekgebruikers nu de maatstaf. Simpelweg omdat je niet duizenden euro’s extra kwijt bent aan BS voor niet al te schokkend muziekgebruik.

Exposure, door het vrijgeven van muziek, is veel waard voor de artiest en zelfs een buy-out is in bepaalde gevallen interessanter. Inkomsten loopt de muzikant zonder BS-lidmaatschap niet tot nauwelijks mis omdat je veel moet worden gedraaid op de radio/tv e.d. wil het wat opleveren.

Zodra je zo groot bent als Anouk of Ilse, en daar heb je eerder internet dan BS voor nodig, klop je maar is aan bij de jongens in Den Haag of Hoofddorp. Of ze dan nog bestaan? Zolang BS niet komt met een regeling welke ook daadwerkelijk in het voordeel werkt voor hun leden (excl. Anouks en Ilse’s), blijven ze hard werken aan het graven van hun eigen, diepe kuil.