De discussie rondom de uitbetaalmethode van het populaire Spotify is eigenlijk nooit stil geweest. In het begin was het vooral de schimmigheid rondom de uitbetaling die voor ophef zorgde. Nu is er ook onrust vanuit platenmaatschappijen die aandelen hebben in de dienst, en is er een (agressief media) offensief opgezet door een aantal toonaangevende Amerikaanse artiesten: Tidal. Volgens mij vraagt de markt én de rechthebbenden én de industrie niet om nieuwe diensten, maar een verbetering van wat we al hebben.

Eerst maar eens beginnen met hoe Spotify uitbetaald. Daar is een helder en openbare formule voor:

Spotify ontvangt geld van betaalde abonnees en advertentie inkomsten [1]. Het marktaandeel wordt bepaald door de streams te delen door het totale aantal streams van Spotify [2]. Dan wordt er ongeveer 30% ingehouden in het master- en publishing aandeel [3]. De laatste factor in de formule is de royalty. Als independent kan dat 100% zijn (afhankelijk van je digitale distributie partner). Zit je bij een platenmaatschappij, dan moet je het contract eens nalezen wat je hebt afgesproken [4]. Deze vier cijfers worden met elkaar vermenigvuldigt, et voila: uw Spotify-loonstrookje [5].

De algemene kritiek van de platenmaatschappij en multi-miljonaire-Tidal-intiatiefnemer is: ‘We krijgen te weinig uitbetaald, en de vinger wijzen we naar de gratis gebruikers van onze muziek.’

Eerst heel kort over Tidal, ik zie de streaming dienst niet als verbetering. Doordat bepaalde (toonaangevende) artiesten nu exclusief op dit platform content willen gaan aanbieden, schreeuw je natuurlijk piraterij weer terug. Decentralisatie van muziek is killing. Daarbij betwijfel ik of de consument met hun telefoondatabundels (en bijkomende -limieten) zich gaan wagen aan de ‘high quality audio’ variant van Tidal.

Maar is de kritische houding dan geheel onterecht? Ik denk dat met een kleine verbetering in het uitbetaalmodel je de kritiek kan laten verstommen.

De verbetering zit in de berekenratio die ontstaat bij nummer [2] in het Spotify model. Stel ik luister, enkel en alleen, 3FM Serious Talents een jaar lang. In deze hypothese betaal ik dan €120 aan Spotify. Het marktaandeel van deze Serious Talents is op het geheel genomen nog minder dan peanuts. Zonder het precies te willen uitrekenen zal grosso modo €119 worden verdeeld onder de grote jongens en meisjes van de muziekwereld.

Anderhalf jaar geleden opteerde ik het idee al eens in een blogpost. Ik wil dat mijn €10,- per maand niet naar marktaandeel wordt verdeeld, maar berekend wordt op mijn subscriber streams. Ik betaal met mijn abonnee daadwerkelijk de artiesten die ik beluister, en niet per definitie de grootaandeelhouders.

Op The Kernell is een uitgebreide post verschenen hoe dit zou kunnen werken (inclusief fantastische grafiekjes en berekeningen) en waarom het kan worden gezien als een verbetering.

Ik geloof veel meer in deze stimulerende oplossing. Volgens mij zijn mensen in algemeenheid zeer bereidwillig te supporten. Met deze aanpak kan je een positieve marketingcampagne voeren en de gratis-luisteraars op Spotify positief verleiden naar betaalabonnementen.