Wanneer heb of krijg je ‘master rechten’?

Een ding móét je weten als artiest, en dat is antwoord op de volgende vraag: wie is de master eigenaar van de opnames? Wie heeft de master rechten? Als je vertwijfelt kan antwoorden op deze vraag, of het antwoord niet weet, dan is het van duizend belang dat je meer hierover leest in dit stuk.

Liever kijken dan lezen? Check dan deze uitleg op mijn YouTube kanaal.

 

In deze post staat alles over naburige rechten. Je weet dan inmiddels dat de financierder van een opname de producent is. De master rechten komen toe aan de financierder en dus producent van een opname. Wanneer een project gratis is, is de hoofdverantwoordelijke voor de organisatie van de plaat(opnames) de master rechthebbende. Met andere woorden: de aanstichter. Jij bent dat nagenoeg altijd als artiest zijnde.

Wanneer je in eigen beheer een plaat opneemt, heb jij dus zeer waarschijnlijk het master recht. Als een platenmaatschappij de opnames betaalt, worden zij eigenaar van de master.

Waarom is het master recht belangrijk?
In eerste instantie vanwege het potentiële geld dat er in zit. Naast het producenten aandeel welke je ontvangt binnen het naburig recht, heb je als master rechthebbende nog een belangrijk recht. Daarvoor moet eerst iets worden uitgelegd over synchronisaties.

Een synchronisatie, ‘sync’ in vakjargon, betekent dat muziek aan beeld wordt gesynchroniseerd. Denk hierbij aan muziek die wordt geplaatst onder een commercial, TV serie of bioscoop film. Zo’n sync kan alleen plaatsvinden als twee rechthebbende dit goedkeuren:

  1. De auteursrechthebbende
 (degene die het liedje geschreven hebben)
  2. De master eigenaar (degene die de opname heeft gefinanceerd)

Náást de gelden die je krijgt als producent / master eigenaar vanuit het naburig recht, ligt er dus nog meer geld op je te wachten als je zo’n sync goedkeurt.

Voor zo’n een sync betaalt de opdrachtgever een sync fee die wordt verdeeld onder de auteursrechthebbende (50%) en de master eigenaar (50%). Dat hoor je goed. Als een uitgever of publisher dus een sync regelt van €10.000, gaat in de regel eerst €5.000 naar de master eigenaar. Vele artiesten (en producenten) weten dit niet. Het is een heel belangrijk aandachtspunt wanneer je een contract tekent met een publisher… maar goed…  publishing contracten is weer een heel ander verhaal. Daar ga ik een andere keer uitvoerig op in.

En dan als laatste, maar zeker (!) niet het onbelangrijkste: de master eigenaar mag het werk exploiteren. Exploiteren is een moeilijk woord dat niemand dagelijks over z’n lippen krijgt. Vrij vertaald betekent exploiteren: moneys verdienen met hetgeen wat ik -al dan niet tijdelijk- bezit. De uitbetalingen van bijvoorbeeld Spotify komen de master eigenaar toe. Maar ook de moneys die binnen komen bij verkoop van de fysieke plaat of downloads: het is allemaal voor de master eigenaar.

Een voorbeeldje. Stel je spreekt af dat je samen met een label de plaat financiert en dus ook 50/50 de master eigenaar bent. Dan komt 50% van het geld dat wordt verdient met digitale distributie -Spotify-, fysieke distributie -LP/CD- en (master gedeelte) sync fee toe aan het label. Ook bij een aanstaande sync moet het label formeel toestemming geven. Ik heb het idee dat (te) weinig artiesten bewust zijn van dit soort consequenties wanneer je een contract tekent waarin master rechten (tijdelijk) worden weggegeven.

Daarom is het zo essentieel dat je -wanneer je zelf opnames financiert- je bewust bent van je master rechten. Het is namelijk een ontzettend interessant recht waar veel waarde in zit verstopt. Het zomaar weggeven is uit den boze, en het tijdelijk overdragen (= in licentie geven) vraagt meer dan je volle aandacht. Sterker nog: laat je adviseren of doe onderzoek naar de meest recente vormen van master licenties.

Show CommentsClose Comments

Leave a comment