9 november 2017, toen zette ik een open brief op mijn blog gericht aan (voornamelijk) Spotify. Ik probeerde aandacht te vragen rondom een verborgen probleem. Drie maanden verder is het volgens mij tijd om de balans op te maken.

In een notendop waar mijn brief over ging: op openbare gelegenheden wordt Spotify bijna als regulier afspeelstation gebruikt. In vele restaurants en winkels snort een playlistje. Probleem is, Spotify heeft alleen maar licenties voor de consumentenmarkt. Kortom, dit soort (horeca)zaken mogen eigenlijk helemaal niet streamen. Een mogelijke oplossing dient zich in Zweden al aan: een Spotify Business abonnement.

In eerste instantie leek er direct wat beweging in de zaak te zijn. Zowel Wim als Markus zijn welwillend om in gesprek te gaan, maar leggen de bal bij Spotify. Wilbert zegde toe meer informatie te gaan vergaren in Zweden. Waarom? Omdat een Spotify Business account daar wel uit de grond is gestampt. Eind januari zou ik meer te horen krijgen.

Zoals zo vaak met dit soort dingen is er hoop. Hoop op een klein beetje toewijding maar vooral verbetering van een situatie die niet helemaal klopt. Zoals zo vaak met dit soort dingen is het misschien naïef te denken dat een grote partij zoals een Spotify daadwerkelijk enige urgentie voelt.

Wilbert mailde ergens begin februari met niet veel meer of minder dan “het is een ingewikkeld traject”. Op de vraag of we samen ingewikkelde trajecten uit de weg gaan of willen gaan aanpakken heb ik tot nu toe nog geen reactie. Je voelt vaak wel aan je water of iemand zin of tegenzin heeft in (mail)contact…

Mijn doel van deze en de vorige open brief was niet om dingen ingewikkeld te maken, noch om een luis in de pels te zijn. Ik wil zoeken naar win-win-situaties. Maar dat kan alleen met mensen die (mee)voelen dat er verbetering nodig is. En ja dat kost op z’n minst een beetje energie.

Wat blijft er over? Wat nu?

Als we het feitelijk bekijken maken ondernemers die Spotify gebruiken in de commerciële/openbare ruimte inbreuk op de gebruiks-, master- én auteursrechten. Ik wil niet de route van Stichting BREIN lopen waar men vaak vanuit straffen denkt in plaats van verbeteren.

Dus, ga ik eerst eens onderzoeken of Spotify verplicht is te controleren dan wel handhaven van haar eigen policy. Ik wil vooral niet de ondernemers ‘aanpakken’, want dat is werkelijk het domste wat er kan gebeuren. Zij kiezen een service, vaak van geen kwaad bewust dat ze iets – in de regel – verkeerds doen.

Ik wil Spotify (Nederland) laten inzien dat er innovatie nodig is om de markt beter aansluiting te laten vinden. Ook voor Spotify is er veel te winnen: businessabonnementen zullen meer per saldo opleveren dan consumentenabonnementen.

Wat betekent mijn voornemen? Dat één manager die blogt zichzelf een schier onmogelijke taak geeft om een mogul te laten bewegen. Ik doe dit puur en alleen omdat ik vind dat Spotify moet floreren, en tegelijkertijd wél een eerlijke verdeling erop na houdt voor de mensen waar het allemaal om draait: artiesten. De intenties zijn goed, maar ik kan het niet alleen.

Wish me luck…